HAKKIMIZDA

Ön­ce­lik­le Te­kin­ce Kebap aile­si­ni ter­cih et­ti­ği­niz için siz­le­re son­suz te­şek­kür­le­ri­mi sunar, 2011 yı­lın­da baş­la­dı­ğı­mız bu onur­lu lez­zet yol­cu­lu­ğu­nun sır­rı­nı, geç­miş­te ya­şa­dı­ğım bir anım­la pay­laş­mak is­te­rim;

Yıl 1976 ve mem­le­ke­tim Konya Çel­tik’te henüz ben beş ya­şın­day­ken, rah­met­li ba­ba­an­nem, rah­met­li dedem için hemen hemen her akşam yap­tı­ğı Kuy­mak’tan (te­re­ya­ğı, un ve pey­nir­den ya­pı­lır) yap­mış­tı ve mis gibi kok­mış­tu yine her zaman ki gibi… Tabii dedem o ye­me­ği asla ben­siz ye­mez­di. Çünkü ne kadar çok sev­di­ği­mi bi­lir­di. Gün­ler­den bir gün yine canım Kuy­mak çekti ve koş­tum bu sefer an­ne­me ve dedim ki anne bana ba­ba­an­ne­min yap­tı­ğı gibi Kuy­mak yapar mısın? Tam o sıra annem bu­la­şık yı­kı­yo­du ve takk..! ka­fa­ma bi tabak yedim, git ba­şım­dan bu işi­min ara­sın­da ne Kuy­ma­ğı dese de tabii ki ana yü­re­ği da­ya­na­ma­dı kalk­tı ve yaptı….